Oké, eerlijk… zindelijkheidstraining is niet het leukste deel van een puppy in huis halen. Iedereen die ooit om zes uur ’s ochtends met slaperige ogen in de tuin stond terwijl het regende, weet waar ik het over heb. Maar goed nieuws : het kan echt zóveel relaxter. Geen frustratie, geen boze stem, gewoon een natuurlijke manier die werkt – voor jou én voor je pup.
Ik heb het zelf getest met mijn kleine Tibetaanse terriër, en geloof me : wat ik vroeger deed (kranten, schelden, dweilen) was compleet de verkeerde weg. Tot ik iets ontdekte wat men “natuurlijke zindelijkheid” noemt. Het principe is eigenlijk simpel : pups willen van nature niet hun slaap- of eetplek bevuilen. Je hoeft het ze alleen op het juiste moment te laten doen, op de juiste plek. Er bestaat trouwens een site die dit supergoed uitlegt : https://eliminationcommunication.net. Daar vond ik de basis van wat ik nu als mijn geheime wapen beschouw.
Stap 1 – Begrijp het ritme van je pup
Elke puppy heeft zijn eigen ritme. De mijne moest bijvoorbeeld bijna altijd 10 minuten na het eten en meteen na het wakker worden. Dat werd mijn cue. Dus ja, ik stond soms met een kop koffie in de hand buiten te wachten, half in pyjama, maar hé – beter dat dan dweilen in de woonkamer, toch ?
Let goed op kleine signalen : snuffelen, rondjes draaien, een beetje onrustig worden. Dat zijn de “ik moet nú”-momenten. Als je die leert herkennen, ben je er sneller bij dan de plas zelf.
Stap 2 – Beloon goed gedrag (maar op het juiste moment)
Puppy’s leren door associatie. Dus : zodra de plas of poep gedaan is – *niet ervoor, niet vijf seconden later* – zeg enthousiast iets als “goed zo !” en geef een klein snoepje. En ja, maak er een feestje van ! Ik voelde me in het begin een beetje belachelijk, staand in de tuin met mijn gekke stemmetje, maar het werkte als een tierelier.
Wat ik trouwens merkte : schreeuwen of straffen helpt nul komma nul. Echt, het breekt alleen maar het vertrouwen. Een pup begrijpt niet waarom jij boos bent op iets wat hij al vergeten is.
Stap 3 – De kracht van routine (en een beetje geduld)
Zindelijkheid draait om regelmaat. Eten op vaste tijden, slapen op vaste tijden, uitlaten op vaste tijden. Zo voorspelbaar mogelijk. Bij mij duurde het zo’n drie weken voor mijn pup het echt snapte. Sommige hebben vier of zes weken nodig, anderen sneller. Geen paniek dus als het niet meteen lukt.
Oh, en een kleine tip : ’s nachts ? Zet de bench vlak bij je bed. Zo hoor je het als hij begint te piepen of draaien – vaak het teken dat hij eruit moet. En geloof me, het scheelt je een hoop schoonmaakwerk.
Stap 4 – Natuurlijke omgeving = natuurlijke leerplek
Laat je pup niet alleen op kunstgras of op een trainingsmatje plassen. Dat is handig voor in huis, maar buiten ruikt en voelt alles anders. Neem hem dus zo vaak mogelijk mee naar buiten – gras, aarde, andere honden, geurtjes… dat hoort allemaal bij het leerproces. En ja, soms moet je in de regen staan. Dat hoort er gewoon bij.
Ik vond het zelf verrassend hoe snel hij begon te “vragen” om naar buiten te gaan. Eerst subtiel met een blik, later met een tikje tegen de deur. Zo mooi om te zien.
En als het misgaat ? (Want dat gebeurt sowieso)
Tja, ongelukjes gebeuren. Altijd. Zelfs de slimste pups hebben hun “oeps”-momenten. De truc is : niet overreageren. Gewoon rustig opruimen met een enzymatische reiniger (belangrijk, want gewone schoonmaakmiddelen laten geurtjes achter die de pup opnieuw aantrekken). En verder ? Adem in, adem uit. Morgen is er weer een dag.
Echt waar : met een beetje geduld, een goed ritme en wat gezonde humor wordt je puppy zindelijk zonder dat het een strijd wordt. En uiteindelijk, als je voor het eerst een hele nacht doorslaapt zonder nattigheid – dat voelt als winnen van de loterij.
Dus ja, zindelijkheidstraining is geen sprint. Het is een wandeling – letterlijk en figuurlijk – waarin jij en je pup elkaar leren begrijpen. En dat, vind ik persoonlijk, is het mooiste deel van het avontuur samen.
